Postaramy się wyjaśnić kiedy i dlaczego można, a kiedy nie wolno budować studni. Zacznijmy od tego, że o budowie własnej studni mogą zapomnieć inwestorzy, którzy mają w bliskim sąsiedztwie sieć wodociągową. Wówczas budowa studni jest niemożliwa, a nowo-budowany obiekt musi zostać podłączony do istniejącej sieci. Jeśli jednak takiej sieci nie ma lub długość przyłącza, a więc jego koszt zarówno ze strony wodociągów jak i inwestora zostanie uznany za zbyt wysoki, to wówczas budowa studni będzie możliwa. W sytuacji, w której nie ma sieci wodociągowej sytuacja jest zdecydowanie prostsza. W takiej sytuacji budowa studni jest po prostu jedynym rozwiązaniem, które umożliwi doprowadzanie wody do budowanego domu. Zanim jednak będzie można wybudować studnię, to trzeba wykonać badanie gruntu. W jego wyniku otrzymamy informacje na temat rodzaju gruntu na danej działce oraz głębokości występowania wód gruntowych w zależności od pory roku. Na ich podstawie będzie można dobrać optymalny rodzaj studni. Po wyborze rodzaju nie można jednak od razu przystąpić do budowy. Konieczne jest uzyskanie pozwolenia wodno-prawnego, które zostanie dołączone do wniosku o pozwolenie na budowę. Pozwolenie takie wydaje regionalny zarząd gospodarki wodnej lub starosta na podstawie złożonej dokumentacji wodno-prawnej. Jeśli jednak zamierzamy wybudować studnię o głębokości do 30m, mamy w planie korzystać z niej wyłącznie w gospodarstwie domowym i nie planujemy pobierać więcej niż 5m3 wody na dobę, to wówczas jesteśmy zwolnieni z obowiązku ubiegania się o pozwolenie wodno-prawne. Na koniec warto dodać, że miejsce usytuowania studni nie jest zależne wyłącznie od tego, gdzie wody jest najwięcej. Istnieje wiele innych obostrzeń szczegółowo opisanych w warunkach technicznych, którym powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Najważniejsze z nich to z pewnością wymóg zachowania min 5m odległości od granicy działki, choć i w tym wypadku istnieje możliwość odstępstwa od tej reguły, jeśli pozostałe warunki zostaną spełnione.